Programma

Wij trekken meer tweeverdienende gezinnen aan om zich in de stad te vestigen. Veelal zijn dit hoogopgeleide mensen  die zich in onze stad willen vestigen en die willen bijdragen tot de welvaart. Zij zijn een aanvulling voor  het gedeelte van de bevolking die hier geboren en getogen is in families die al generaties lang hier gevestigd zijn.

Om dergelijke tweeverdieners verder aan te moedigen om zich hier te vestigen  maken we de stad aantrekkelijker. Dat is trouwens ook de verzuchting van de huidige bevolking.  De verloederde stationsomgeving wordt  aangepakt. De concrete eerste stap is het realiseren van het masterplan voor de stationsomgeving.  Wij bouwen hierop voort. Wat de volle mogelijkheden zijn zal  pas duidelijk worden naarmate de stad zichtbaar verandert.

Dergelijke veranderingen kunnen maar incrementeel of stapsgewijs gerealiseerd worden en worden over meer dan een legislatuur getild. Wij nemen in acht dat de stad een torenhoge stadsschuld heeft. Dat beperkt  de bedragen van toekomstige ontwikkelingen. Investeringen worden op een evenwichtige manier gedaan met inachtneming van het feit dat er zestien deelgemeenten zijn. Investeringen  kunnen niet enkel in  de stad Geraardsbergen gedaan worden.

De commerciële en industriële basis van de stad wordt uitgebouwd. Geraardsbergen krijgt een meer zelfstandig commercieel bestaan. We zijn niet gewoon een slaapstad van Brussel. De rol van de handelaars is hier van groot belang. De leegstand van winkels in de stad  wordt tegengaan. Het aanbod wordt uitgebreid  om zodoende mensen naar Geraardsbergen te trekken. Inwoners uit de deelgemeenten en bezoekers van buiten de stad voelen zich aangetrokken om te komen winkelen.

De lay-out van de middenstad wordt herbekeken. Als de stationsomgeving volledig gerenoveerd wordt zijn er in de parkeertoren veel parkeerplaatsen beschikbaar. De busroutes worden herpland. Bezoekers die met de trein komen bevinden zich bij aankomst onmiddellijk in een aangename en groenere omgeving die meer rust uitstraalt.

Dat brengt nieuwe mogelijkheden met zich meebrengen voor de winkels. Het klimaat van angst voor e-commerce is niet zuiver gebaseerd op de realiteit. Fysieke winkels zijn in het algemeen nog altijd winstgevender dan e-winkels.  De generatie geboren tussen 1980 en 2000 (de millenials) en de generatie geboren  tussen 1995 en 2010 (generatie Z) winkelen liever in een fysieke omgeving dan online. Goed voor Geraardsbergen, vooral als we meer jonge opgeleide mensen kunnen aantrekken. Zij versterken  de jonge mensen die hier reeds zijn. In de VS hebben de jonge millenials, niet de oudere baby boomers, nu de grootste koopkracht.

De koopkracht van de millenials en generatie Z zijn hier en daar nu  al in Geraardsbergen te zien. Een paar jaar geleden hebben een aantal tearooms met nieuwe ideeën zich in de stad  gevestigd. Die zaken worden druk bezocht door jonge mensen. In een van die zaken reserveren ze  vaak online om iets nieuw  te beleven en gezellig samen te zijn: innoverende promotie in een traditionele markt. Indien de stadsomgeving verandert zullen de handelaars met nieuwe winkel ideeën naar voor komen. Het ontbreekt bij onze handelaars zeker niet aan initiatief of innovatie. Het wordt tijd dat het stadsbestuur zich daarmee bezighoudt. Wij willen er deel van zijn.

De samenstelling van de bevolking in Geraardsbergen verandert. Twintig pro cent van de borelingen zijn  niet uit Nederlandstalige gezinnen. Gezien deze kinderen meestal een anderstalige moeder hebben is het noodzakelijk dat we de taalvaardigheid  van veel van deze kinderen, maar ook van hun ouders, beklemtonen. Zonder een behoorlijke kennis van het Nederlands zijn de mogelijkheden  om aan werk te geraken beperkt. Er zijn twee soorten problemen. Enerzijds zijn er nieuwe inwoners die noch het Nederlands noch het Frans machtig zijn. Anderzijds zijn er nieuwe inwoners die het Frans machtig zijn en die denken dat dat volstaat. Het stadsbestuur en de ambtenaren in hun contacten met de bevolking  dringen meer aan  op Nederlandse taalvaardigheid  bij inwoners die het Nederlands niet of onvoldoende machtig zijn.

De taalwetgeving wordt vanzelfsprekend streng toegepast.

De N-VA sluit niemand uit en voert integendeel een inclusief beleid. Diversiteit is een kenmerk van Vlaanderen maar dat kan niet betekenen dat de stad zijn Vlaamse karakter prijsgeeft. Iedereen is welkom  maar moet bereid zijn om zich te integreren in de lokale gemeenschap. Integratie en inburgering betekent dat nieuwkomers de taal aanleren, bereid  zijn om toe te treden tot de arbeidsmarkt en de normen en waarden van de Vlaamse leidcultuur aanvaarden. Waar een leefloon nodig en gerechtvaardigd is wordt het gekoppeld  aan bereidheid om taalkennis te verwerven en een verdere bereidheid om bij te dragen tot het algemeen welzijn door te werken waar mogelijk. Om hun arbeidskansen te verhogen, zal de N-VA streven om leefloners aanvankelijk minstens één dag per week verder werkervaring te laten opdoen door hen taken van gemeenschappelijk nut te laten uitvoeren onder toezicht van een stedelijk ambtenaar of ploegbaas. Het doel van gemeenschapsdienst is leefloners en langdurig werklozen weer aansluiting te laten vinden bij de maatschappij en de arbeidsmarkt. Zo kunnen zij werkervaring opdoen, krijgen ze weer een arbeidsritme, bouwen ze sociale contacten uit en ontwikkelen ze hun competenties. Integratie is een verhaal van rechten en plichten. Wie bereid is een inspanning te leveren, wordt daarvoor beloond. Wie enkel denkt aan profiteren komt van een kale reis thuis.

Nederlands machtig zijn begint natuurlijk niet enkel bij de volwassenen. De Nederlandse taal moet ook in de scholen gepromoot worden. Hier volgt de N-VA Geraardsbergen nauwgezet het taalbeleid van N-VA  nationaal. Integratie van nieuwkomers betekent ook niet alleen de integratie van allochtonen. Mensen van andere steden en gemeenten komen zich hier ook vestigen en worden opgenomen in de gemeenschap. De dorpsraden worden aangemoedigd hom nieuwkomers te bezoeken en hen welkom te laten voelen.

Voor de N-VA primeren de belangen van de stad en zijn inwoners ongeacht of men in de meerderheid of in de minderheid zit.Wij stemmen dus niet voor of  tegen andere partijen maar in het belang van de stad. 

Democratisch overleg wordt uitgebreid waar het over belangrijke zaken gaat. De dagen dat democratie betekende dat je elke zes jaar een keer kon stemmen en dat een klein aantal schepenen voor de termijn van de legislatuur alles konden beslissen zonder verdere verwijzing naar de bevolking zijn voorbij. Gedurende de laatste dertig jaar zijn we wereldwijd naar meer delibererende democratieën geëvolueerd.

Overleg top down, dus ook op initiatief van het bestuur, is noodzakelijk geworden. Dat geldt vooral in een stad met een uitgestrekt gebied. De inwoners van meer afgelegen en landelijke deelgemeenten hebben soms minder  contact met het centrum  dan inwoners in geografisch kleinere gemeenten. De dorpsraden  zijn daarvoor de geschikte overlegorganen.  Het overleg tussen de dorpsraden en het stadsbestuur  mag niet enkel op initiatief van de dorpsraden zijn. Ook het stadsbestuur treedt  in gesprek  met de dorpsraden waar er belangrijke ontwikkelingen op til zijn. Projecten zoals de Unalsite  en de ontwikkeling van het gebied rondom het stationsplein  hebben een wijdverspreid effect. Alle inwoners hebben een mening over de Geraardsbergse skyline. Beslissingen over dergelijke projecten worden door het schepencollege of de gemeenteraad genomen na inspraak van de bevolking. Dorpsraden zijn daar de ideale maar niet enige overlegorganen voor.

De dorpsraden zijn een recent verschijnsel in het Geraardsbergse bestuursleven en ze hebben hun nut al bewezen. Zoals alle duurzame instellingen evolueren ze. Gedurende de afgelopen aantal jaren is het een beetje duidelijker geworden wat de rol van de dorpsraden  is.  Dorpsraden werken op het niveau van de deelgemeente. Zij kunnen beter dan de gemeenteraadsleden de schakel  zijn voor problematiek zoals verstopte grachten, lokale verkeersmobiliteit en lokale hindernissen. Gemeenteraadsleden, daarentegen, moeten zich bezighouden met zaken die de stad in zijn totaliteit aanbelangen bv de stadsfinanciën, toepassing van het taalbeleid in de scholen, schakeling met intercommunales en mobiliteit,  vooral waar de gewestwegen ter sprake zijn. Dit zijn maar een paar voorbeelden.

Om dit in goede banen te leiden wordt een van de schepenen specifiek bevoegd voor dorpsraden.

Het verhogen van het veiligheidsgevoel blijft een van de belangrijkste taken van het stadsbestuur. Deze taak bestaat enerzijds uit het verhogen van de veiligheid zelf, iets wat in  de statistieken terug te vinden is, en in het verhogen van de perceptie van veiligheid. Veiligheid op straat, vooral 's avonds in de middenstad,  wordt verbeterd. De politie wordt meer zichtbaar. Er worden meer concrete afspraken met horeca zaken gemaakt om de veiligheid te verhogen, vooral op weekends.

Veiligheid heeft veel aspecten. Veiligheid voor de fietser en de automobilist, dus verkeersveiligheid in het algemeen, zijn deel van de kerntaken van het bestuur en worden doorlopend op hoog niveau gehouden worden. Uit een bevraging van het Agentschap van Binnenlands Bestuur blijkt dat de bevolking van Geraardsbergen niet tevreden is met de staat van de fietspaden. Voor de N-VA zijn de fietspaden een prioritair aandachtspunt voor het volgende stadsbestuur. Veiligheid van kinderen bij het aankomen en verlaten van de scholen is voor de N-VA bijzonder belangrijk.

Wat het verkeer betreft zal het stadsbestuur gedurende de komende jaren voor een paar uitdagingen te staan komen vb de kilometerheffing en de veranderingen aan de N42. Het is belangrijk dat het consultatieproces naar de bevolking toe uitgebreid wordt om de meningen van de  getroffen inwoners te kennen. Verkeersveiligheid houdt immers niet alleen in dat de stad maatregelen neemt, maar dat we consultatie met het Gewest uitbreiden  na overleg met de betrokken dorpsraden.

Van even groot belang is veiligheid  ten aanzien van wateroverlast. Wateroverlast  is een immer terugkerend probleem in alle steden en gemeenten van de Denderstreek.  Het openhouden van grachten en het in acht nemen van mogelijke wateroverlast bij het toekennen van bouwvergunningen blijft een hoge prioriteit. De gemeenteraadsleden van de N-VA krijgen veel klachten over de stand van de grachten. Indien wij in  een bestuurscoalitie plaatsnemen wordt dat voor de N-VA een prioriteit.

Armoede is een netwerk van sociale uitsluitingen dat zich uitstrekt over meerdere gebieden van het individuele en collectieve bestaan. Het scheidt de armen van algemeen aanvaarde leefpatronen in de samenleving.  Een individu kan deze kloof niet op eigen kracht overbruggen. Tegelijkertijd moeten we beseffen dat armoede zich voordoet in heel het Vlaamse land. Zo heeft 11% van de Vlamingen een inkomen onder de armoedegrens. Bestrijding van armoede betekent bestrijding op verschillende bestuursniveaus.

De beste manier om armoede te bestrijden is het verwerven van inkomen uit arbeid. Wij staan een structurele bestrijding van armoede voor waardoor we mensen zelfredzaam maken door activering en vooral door het nemen van maatregelen bij gezinnen met jonge kinderen.

Tegenover de rechten die een uitkering en begeleiding verzekeren staan ook de verplichting om te solliciteren  en geschikt werk te verrichten. Voor wie nog niet onmiddellijk terecht kan in de reguliere arbeidsmarkt biedt de sociale economie soms een oplossing, zo lang dit geen oneerlijke concurrentie biedt aan de reguliere arbeidsmarkt.  Een nauwe samenwerking met de VDAB en de Wijk-werken is noodzakelijk. Dit is een goede manier om activering te ondersteunen.

Het OCMW oefent meer controle uit of mensen die een leefloon ontvangen niet beschikken over andere financiële middelen. OCMW's hebben vandaag geen toegang tot een databank die duidelijk maakt hoeveel rekeningen een persoon heeft. Deze controle moet strenger gemaakt worden zodat fraude kan worden bestreden. Wie echt recht heeft op eender welke vorm van steun, heeft uiteraard niks te vrezen.

De focus op gezinnen met jonge kinderen is van groot belang. Vooral de leeftijd van 0-3 jaar is van cruciaal belang voor de ontwikkeling van het kind. Het beleid moet dus inzetten op de vroege levensjaren om latere achterstand in het onderwijs tegen te gaan. Perinatale diensten, kinderopvang en kleuteronderwijs zijn dus belangrijk. Op die manier kan ook generatie-armoede tegengewerkt worden. Wij willen  gezinsondersteuningsteams van zo 'n vijf  maatschappelijke werksters die verdoken armoede kunnen opsporen. Die teams gaan dan intensief met een gezin aan de slag.

Er komt meer overleg met en communicatie naar de bevolking en delen van de bevolking die getroffen kunnen worden door bepaalde maatregelen. Het is een tijdrovend proces  maar moet gebeuren voor beslissingen genomen worden en zeker voor ze geïmplementeerd worden bv. bij de plaatsing van nadars bij sportevenementen, het veranderen van parkeerplaatsen in straten en het uitvoeren van openbare werken aan de wegen.