N-VA Geraardsbergen stelt programma en kandidaten voor

Geraardsbergen is officieel een Nederlandstalige stad zonder faciliteiten voor anderstaligen. Het Nederlands is de officiële bestuurstaal, dus de enige taal die kan aangewend worden in de communicatie tussen burger en alle overheidsdiensten. Vandaag de dag worden in Geraardsbergen 2 op 10 kinderen geboren in een gezin waarin geen van beide ouders het Nederlands machtig is. Voor de N-VA is het daarom van essentieel belang dat het stadsbestuur een klimaat ontwikkelt waarin het gebruik van correct en verzorgd Nederlands in de publieke ruimte aangemoedigd wordt. Dit is een absolute voorwaarde voor de toekomstige integratie van nieuwkomers, ook en vooral in hun eigen belang. Momenteel stellen we echter vast dat het huidige bestuur een relativistische houding aanneemt en geen structurele acties onderneemt om het Nederlandstalige karakter van de stad te bestendigen. De N-VA wil de “ontnederlandsing” in Geraardsbergen pro-actief bestrijden, zonder hiervoor evenwel een soort van taalpolitie op te richten. Het stadsbestuur moet signalen uitsturen dat het de dominantie van het Nederlands in het straatbeeld als een vanzelfsprekendheid wil verdedigen.

De N-VA is van oordeel dat een individu maximaal rendeert door samen te leven met andere mensen op basis van verbondenheid, burgerschap en verantwoordelijkheid tot burgerzin. We herkennen elkaar als Geraardsbergenaars en Vlamingen, en zien identiteit als een middel om mensen te laten samenleven en samenwerken. Onze identiteit mag niet leiden tot uitsluiting maar moet net zorgen voor verbondenheid tussen individu en gemeenschap. De N-VA ziet een essentiële rol weggelegd voor het verenigingsleven, jeugdbewegingen, senioren, ondernemingen, horeca en middenstand als actoren in de gemeenschapsopbouw. Het gemeentebestuur moet net dat juiste kader creëren waarin het gemeenschapsleven kan groeien en bloeien.

De N-VA merkt op dat mensen elkaar steeds vaker niet langer als leden van dezelfde gemeenschap zien maar als elementen met louter gemeenschappelijke, materiële belangen. Ieder tracht zijn eigen behoeften te bevredigen en beroept zich daarbij op een absoluut recht op zelfbeschikking. Als gevolg daarvan brokkelen het sociaal weefsel en de solidariteit af. De N-VA wil deze kille tendens aanpakken en ziet een belangrijke rol weggelegd voor een sterke lokale overheid die een kader moet creëren waarin de sterkeren de zwakkeren ondersteunen. Want in de relatie tussen de sterke en de zwakke is het de wet die beschermt en de vrijheid die onderdrukt. Onze stad kampt met prangende problemen als kinderarmoede, sociale achterstelling, een hoog aantal leefloontrekkers, gebrek aan kinderopvang, een verouderd woningenbestand, gettovorming en leegstand, ... Voor de N-VA zijn dat dan ook de sociale problemen die het prioritair tijdens de komende legislatuur wil aanpakken.

De N-VA sluit niemand uit maar sluit mensen in. Dit betekent dat iedereen welkom is maar bereid moet zijn om zich te integreren in de lokale gemeenschap. Integratie en inburgering berusten op 4 belangrijke pijlers:

1. het aanleren van de taal

2. een plaats innemen op de arbeidsmarkt

3. deelnemen aan het gemeenschapsleven

4. het aanvaarden van de normen en waarden van de Vlaamse leidcultuur.

Concreet stelt de N-VA voor om het leefloon te koppelen aan de taalkennis, het integratiegehalte en de werkbereidheid van nieuwkomers. Integratie en taalkennis verhogen immers gevoelig de kansen van nieuwkomers op de arbeidsmarkt en stellen hen in staat om actief te participeren binnen de gemeenschap. Om hun arbeidskansen te verhogen, wil de N-VA leefloners minstens één dag per week werkervaring laten opdoen door hen taken van gemeenschappelijk nut te laten uitvoeren onder toezicht van een stedelijk ambtenaar of ploegbaas. Voor de N-VA is integratie een verhaal van rechten en plichten. Wie bereid is een inspanning te leveren, wordt daarvoor beloond. Wie denkt dat alles op een presenteerblaadje wordt aangeboden, komt van een kale reis thuis.

De N-VA gelooft in sterke en autonome lokale besturen. Met die zelfstandigheid voeren ze een beleid ten dienste van de gemeenschap. Efficiëntie moet centraal staan. Een modern en slank ambtenarenapparaat speelt snel en doeltreffend in op de verwachtingen en noden van de inwoners. In Geraardsbergen is er op dat vlak nog veel potentieel tot verbetering. Het aantal ambtenaren in onze stad ligt opmerkelijk hoog. Desalniettemin zijn er ook diensten die onderbemand zijn bv. de groendienst. In de volgende legislatuur moet er werk worden gemaakt van een doorlichting van het personeelsbestand en een evenwichtige opbouw van de diensten. De tering naar de nering zetten geldt ook voor ons stadsbestuur. Dat vraagt een spaarzaam beleid en duidelijke keuzes. De overheid moet zich in financieel moeilijke tijden op haar kerntaken focussen. Beloftes als het verder afbouwen van de fiscale druk lijken ons niet verstandig in financieel en economisch moeilijke tijden. De N-VA vreest zelfs dat de reeds doorgevoerde belastingverlaging de volgende bestuursploeg met een kater zal opzadelen. Ook de schuldenlast mag niet uit het oog verloren worden. Er werden reeds inspanningen geleverd maar met als kwalijk gevolg dat bepaalde kerntaken duidelijk werden verwaarloosd.

Geraardsbergen kampt met groeiende onveiligheid, een toegenomen onveiligheidsgevoel bij de burger, een escalerende drugsproblematiek en verloedering van het openbaar domein. Deze problemen werden 5 jaar lang onder de mat geveegd, maar vreemd genoeg ontdekt de huidige bestuursploeg deze problemen in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen. In het zicht van 14 oktober zweert de paarse coalitie het gedoogbeleid plots af. Met allerhande verklaringen in de media dan toch want in de praktijk verandert er weinig tot niks. De N-VA wil van Geraardsbergen opnieuw een leefbare en aangename stad maken. Daarbij is het van kapitaal belang om de problemen structureel en geïntegreerd aan te pakken. Enerzijds moet er doortastend opgetreden worden binnen het kader van het rechtssysteem. Helaas stellen we ter zake vast dat justitie vierkant draait en het parket niet altijd op dezelfde lijn zit als het verkozen stadsbestuur. De N-VA is vastbesloten om dit probleem met het federale niveau te bespreken en aan te pakken. Anderzijds is er de mogelijkheid om overlast te ontmoedigen door de oorzaken aan te pakken. Geweld, overlast en verloedering gedijen immers enkel waar de omstandigheden het toelaten. Daarom wil de N-VA de gemeentelijke administratieve sancties (GAS) uitbreiden. Op die manier kan het bestuur zelf bepaalde vormen van overlast bestraffen zonder tussenkomst van het parket. Een belangrijk wapen dat repressief kan aangewend worden als de omstandigheden het vereisen.