Relativisme werkt problemen in de hand

Op 19 december 2010

Wanneer ik op mijn vele tochtjes doorheen ons stadscentrum al eens wordt aangesproken door toevallige voorbijgangers die hun hart willen luchten, komen vaak dezelfde ergernissen aan het oppervlak. Mensen ergeren zich aan de kleine criminaliteit, aan de verloedering van openbaar domein, gebrekkige en onveilige verkeersinfrastructuur en last but not least de verfransing van onze stad. De reacties van verzuurde, overkritische of onverdraagzame mensen? Het behoeft geen betoog dat een bepaald deel van de burgerpopulatie inderdaad altijd wel zijn gal spuwt over iets, ook al moet hij daarvoor eindeloos putten in de achterkamertjes van zijn grijze hersenmassa. De vraag is echter of daarvan nog sprake kan zijn wanneer het gaat om best een significant aantal mensen en je de ergernissen van de mensen in kwestie ook zelf kan constateren in het straatbeeld. Wanneer ik namelijk tijdens mijn tochtjes mijn aandacht toespits op het taalgebruik in onze stad dan moet ik grif vaststellen dat andere talen waaronder het Frans(maar ook Russisch, Arabisch, Roemeens…) steeds meer aan belang winnen in onze stad. Je hoor het in handelszaken, op de trein, in de straat, in het ziekenhuis, in het OCMW en nu zelfs al tijdens sportevenementen.

Ook tijdens de laatste editie van onze mooie Stadsprijs moest ik tot mijn grote verbazing vaststellen dat de commentator bij het gebeuren naast verslaggeving in het Nederlands ook onze tweede landstaal sporadisch hanteerde. Om de Franstalige aanwezigen tegemoet te komen? Een mooi gebaar maar waarom dan niet opteren voor het Engels want langsheen het parcours hoorde ik meer Engels dan Frans en bovendien bestond het peloton uit een niet gering aantal Angelsaksische protagonisten. Niet heel erg consequent dus. Men doet het uiteraard om de vele Franstalige inwoners en toeristen in onze streek van de nodige luxe te voorzien maar daarbij vergeet men wel dat Geraardsbergen een stad is met een eentalig statuut die geen faciliteiten voorziet voor anderstaligen. Muggenzifterij, onverdraagzaamheid en bekrompenheid zal men in bepaalde kringen nogal goedkoop opperen en dat er meer prangende problemen zijn die moeten worden aangepakt. Dat tweede gedeelte klopt ten dele wel maar wat als die problemen evenmin kordaat worden aangepakt? Kleine criminaliteit? Verloedering openbaar domein en gebrekkige verkeersveiligheid? Het is ten gronde een vicieuze cirkel en een externalisatie van een grenzeloos relativisme waarbij men de hoofdproblemen van een stad onder de mat veegt. Het is het gevolg van een beleid van hoofdrolspelers van bepaalde politieke kleuren voor wie de problemen niet in hun ideologisch of functioneel kraam passen of de essentiële themata zijn van andere  politieke partijen wiens relevantie men liever niet ziet aanzwengelen. Ook al vertolken deze partijen de stem van het volk. Blijkbaar is het eigenbelang(electoraal) bij ons lokale establishment dan ook vaak groter dan de honger om echt de problemen van een evoluerende, stedelijke samenleving aan te pakken. Een grondige reflectie in de eigen boezem dringt zich dan ook eerder op dan het zoveelste spottende weglachertje.

Glenn Bogaert

Secretaris N-VA Geraardsbergen

Verschenen in "De Beiaard" van vrijdag 19 november 2010
 

Hoe waardevol vond je dit artikel?

Geef hier je persoonlijke score in
De gemiddelde score is