Een moedig debat omtrent vergrijzing

Uit een onderzoek van de financiële instelling Dexia van eind oktober blijkt dat onze stad steeds meer oudere inwoners telt. De toenemende vergrijzing zou bovendien, in tegenstelling tot de verwachte provinciale tendensen, nog lang zijn hoogtepunt niet hebben bereikt wat de problematiek in Geraardsbergen een acute dimensie bezorgt.

Lokaal UNIZO-voorzitter Robin Schryers liet zich alvast niet afschrikken door het dreigende en sluimerende gevaar en gooide daarentegen de knuppel in het hoenderhok door met enkele moedige voorstellen op de proppen te komen. Deugden als moed, durf en lef inclusief de voluntas om een moeilijk en gevoelig debat te willen lanceren, het zijn zaken waarmee je binnen mijn partij zeker op applaus en eerbied kan rekenen. Het strekt de heer Schryers dan ook tot eer dat hij het debat omtrent het aanpakken van de lokale vergrijzing op gang heeft gebracht.

Of de voorstellen die hij afvuurt werkelijk het probleem ook kordaat en accuraat zullen kunnen aanpakken is een andere zaak natuurlijk maar op zich is dat niet eens zo primordiaal. Belangrijk is dat de lokale voorman van UNIZO een aanzet heeft gegeven tot reflectie, brainstorming en oplossingen. Vanuit N-VA Geraardsbergen zijn wij dan ook alvast bereid ons steentje bij te dragen aan een waardevolle, genuanceerde en veelzijdige discussie.

Veelzijdigheid is misschien nog de belangrijkste invalshoek want vergrijzing kent heel wat oorzaken. Eén van de hoofdoorzaken is misschien wel de attractiviteit van een stad. Dit zowel economisch(werkgelegenheid, bedrijfsvriendelijkheid, ondernemerschap), sociaal(gezinsvriendelijkheid, ontspanningsmogelijkheden en evenementen, verenigingsleven, gemeenschapsgevoel) maar ook aspecten als veiligheid, migratie, taalkundige verkleuring, ecologie, het uitzicht van de stad, uitbouw van en aandacht voor de deelgemeenten, mobiliteit en onderwijs spelen een rol.

Voor wat het aspect onderwijs betreft, valt het voorstel van de heer Schryers om een Hogeschool te implementeren zeker te overwegen. Het is inderdaad zo dat heel wat studenten na hun studies trouw blijven aan de stad waar ze deze hebben voltooid. Dit weliswaar op voorwaarde dat de aangekaarte aantrekkingskracht van de stad hoog genoeg is om de jongeren sedentair te maken. Geloof me immers vrij, studenten met een negatief beeld van hun studentenstad blijven heus niet ter plaatse kamperen, Universiteit of Hogeschool ten spijt.

Een Hogeschool kan de stad ook een visueel jonger, dynamischer en aantrekkelijker beeld verschaffen. Wat is er namelijk meer verjongend dan jonge adolescenten in het straatbeeld en in het hartje van de stad? Bovendien betekent dit ongetwijfeld dat een riant economisch potentieel zal kunnen aangeboord worden, meer dan tien Franstalige websites(om maar iets te noemen) samen kunnen genereren.

Rest ons nog het kwaliteitsaspect van een Hogeschool. Onmetelijk belangrijk in mijn ogen want de concurrentie met traditionele studentensteden is dermate hoog dat van een mediocre hoedanigheid geen sprake mag zijn om van een levensvatbaar project te kunnen spreken. Vanuit die optiek is specialisatie een belangrijk ijkpunt als we willen opboksen tegen het brede, aangeboden studiesegment van Gent, Leuven, Antwerpen of Brussel. Kortrijk, Oostende en Aalst kunnen alvast als voorbeelden dienen voor de weg die we moeten bewandelen. Bij deze ondersteunen wij alvast een moedig debat.

Glenn Bogaert

Secretaris N-VA Geraardsbergen