De Stomme van Portici

Dag 527 van de regeringsonderhandelingen maar kan men dit eigenlijk nog onderhandelingen noemen? Een schabouwelijk theaterstuk zou het huidige schouwspel beter kunnen omschrijven. Het doet denken aan een andere operette genaamd “De Stomme van Portici” die 181 jaar geleden de aanzet vormde voor het land waar nu de bron ligt van het gebakkelei dat we dagelijks in ons nieuws mogen aanschouwen. Een land dat naar mijn mening al lang geen nut meer dient. De tegenstellingen tussen rechts Vlaanderen en links Wallonië zijn nog nooit zo sterk geweest. Het bewijs hiervan wordt dag na dag geleverd door onze politici.

Men probeert de burger andermaal iets wijs te maken door te doen alsof we momenteel alweer in een diepe politieke crisis zitten. Niks is minder waar! Ons formateur trok naar de koning en die houdt zijn ontslag in beraad. Dit is het zoveelste staaltje van boerenbedrog door de PS. De volgende dagen kan men voorspellen zonder een glazen bol: onzen Berre pleegt een telefoontje naar Herman van Brakel, die tikt zijn zoontje op de vingers en binnen een paar dagen zitten ze terug aan tafel waar de liberalen onder zware druk van onze rode media zullen plooien.

Het is een publiek geheim dat de PS en hun vakbondskameraden de tak niet willen en afzagen waar ze opzitten. Hun tentakels zitten overal, in elke commissie en elk overheidsbedrijf. Of ze daar al dan niet iets nuttig doen voor de maatschappij kan men zo gemakkelijk beantwoorden als de vraag: “Rijden de treinen op tijd”.

De verliezende partijen die momenteel onderhandelen zijn in hetzelfde bedje ziek. Ze hebben geen ruggengraat, in de eerste plaats telt de partijkas in de tweede plaats het belang van de bevolking. Centen overheersen! Helaas biedt de huidige economische situatie niet langer de ruimte om de socialistische hangmatcultuur verder te ondersteunen.

De huidige particratie en het “ons kent ons” –systeem kost de burger handenvol geld en dat in tijden waarin inmiddels niet 11,5 miljard maar 14 miljard dient bespaard te worden. We zitten met de hoogste individuele belastingsdruk ter wereld maar men dreigt er nog maar eens een schepje bovenop te doen. Intussen zit men te rommelen in de marge, probeert men toch maar vast te klampen aan de macht en perst men de werkende Vlaming verder uit.

Het is nochtans allemaal niet zo moeilijk. New York heeft ongeveer evenveel inwoners als België en daar kan het met 90% politici minder. Als we nu eens eindelijk echt E-Government zouden invoeren. Dit is al voor een deel gebeurd met het Tax-On-Web systeem, zet er een knopje “Vote-On-Web” bij, stel 10 mensen aan die elk binnen hun vakgebied tewerk gaan. Je laat deze 10 mensen voorstellen formuleren die dan zesmaandelijks voorgelegd worden aan de bevolking. Organiseer informaticacursussen en voorzie met het uitgespaarde geld lichte laptops voor de sociaal zwakkeren. Het gevolg hiervan is een uitbreiding van onze kenniseconomie, de creatie van werkgelegenheid en een forse besparing. Democratie in zijn puurste vorm. De infrastructuur is er, de moed om daadwerkelijk dit soort radicale veranderingen in te voeren niet.

De Stomme van Portici zal in ieder geval uitmonden in Elio’s Griekse tragedie… En de boer die ploegde verder.

Stijn Dehenau

Bestuurslid N-VA Geraardsbergen